تاثیرهندسه کانال تقرب بر قدرت چرخش گرداب و ضریب آبدهی آبگیرقائم

یکی از روش های تأمین آب شرب، کشاورزی و صنعتی برداشت آب از رودخانه ها یا مخازن بوسیله آبگیرهای قائم می باشد. آبگیرهای قائم معمولاً نسبت به دیگر گزینه ها سازه هایی اقتصادی بوده و به جهت آنکه در نزدیکی سطح آب کار گذاشته می شوند، از ورود رسوبات درشت دانه به داخل سیستم جلوگیری می‌نماید. از مشکلات اصلی که آبگیرهای قائم با آن مواجه هستند ایجاد گردابهای قوی در دهانة آنها است. این گردابها منجر به کاهش بازدهی سیستم آبگیری می‌گردد. شناخت مهندسین وطراحان از عوامل مؤثر بر گرداب می‌تواند آنها را در طراحی صحیح و اصولی چنین سازه‌هایی کمک نماید. در این تحقیق به کمک مدل آزمایشگاهی که شامل یک کانال تقرب با انتهای مسدود1 است، تأثیر تغییرات طول و فاصلة دیوارة انتهایی2 از مرکز آبگیر را بر قدرت چرخش گرد آب (عددسیرکولاسیون) و ضریب آبدهی آبگیرقائم مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بصورت نمودار ارائه گردید. باتجزیه و تحلیل نتایج، فاصلة مناسب دیوارة انتهایی توصیه شده است. همچنین در مرحله دیگر آزمایش، با هوادهی مجرای ورودی آبگیر آزمایش ها را تکرار نموده و مشخص گردید که هوادهی مجرای ورودی آبگیر تأثیر منفی بر ضریب آبدهی آبگیر قائم دارد.